Davacı, işverence alınan işletmesel karar gereğince evden çalışma sistemine geçilmesinin çalışma koşullarında esaslı bir değişiklik olduğunu ve bu değişiklik için rızasının alınması gerektiğini iddia etmiştir. İşveren, işyerindeki aynı özlük haklarını sağlayarak evden çalışma imkanı sunsa bile, psikolojik ve sosyal açıdan aynı koşulları sağlamak mümkün değildir. Evden çalışma, iş ve aile hayatı arasındaki ayrımı zorlaştırmakta, aile bireylerinin de bu duruma katlanma zorunluluğu doğmaktadır. Ev ortamında işyeri ortamındaki gibi sessiz ve çalışma odaklı bir ortam sağlanamaz.
İşverence yapılan bu değişiklik, İş Kanununun 22. Maddesi gereğince davacının yazılı muvafakati olmadan geçerli değildir ve davacının eski işyerinde fiilen çalıştırılmaması nedeniyle yapılan fesih işlemi haksızdır. İşverence fiilen fesih yapıldığı için devamsızlık tutanaklarına değer verilemez. İş sözleşmesinde böyle bir değişikliğe muvafakat olsa bile, işveren bu hakkı sınırsız ve keyfi kullanamaz, değişikliğin objektif gerekliliğini ispatlamak zorundadır. Pandemi döneminde sağlık koşulları nedeniyle evden çalışmayı kabul eden davacının, daha sonra yapılan değişiklikleri kabul zorunluluğu yoktur. Bu nedenle mahkemece davacının işe iadesine karar verilmesi isabetlidir.
Sakarya BAM 9. HD E. 2024/736 K. 2024/949 T. 07.05.2024